Rond de jaarwisseling kreeg ik longontsteking waarvoor ik prednison kreeg van de huisarts, toen dat niet afdoende werkte kreeg ik nog een antibiotica kuur erbij. Op 8 januari werd ik in de avond erg ziek en werd ik opgenomen in het Zuyderland ziekenhuis in Geleen. Ik had hoge koorts en was erg kortademig, daarvoor kreeg ik extra zuurstof. Toen dat na 5 dagen niet meer nodig was mocht ik naar huis. Thuis heb ik nog ongeveer twee weken in bed doorgebracht omdat ik te ziek en inmiddels ook te verzwakt was.
Begin februari voelde ik me niet meer ziek maar alleen verzwakt en had ik nog veel pijn aan mijn ribben, voor en achter, van het vele en harde hoesten. Ik kon moeizaam lopen, raakte heel snel buiten adem en had heel weinig kracht in al mijn spieren. Alleen al staan zorgde voor ademnood en spiertrillingen van inspanning. Ook praten koste veel moeite vanwege de ademnood.
Ik startte met oefenen om een tissue weg te blazen, in het begin bewoog dat rotding nauwelijks, hoe hard ik ook mijn best deed. Later ging ik balletjes omhoog blazen of zuigen, eerst lukte het met 1 balletje, toen 2, en na weken eindelijk ook dat derde vervelende balletje.
Omdat ik zelf het idee had niet vooruit te gaan, ging ik op internet zoeken naar corona revalidatie Limburg. Ik had namelijk op tv gezien dat dat bestond. En zo kwam ik er achter dat dit kon bij fysio Kuys in Beek.
Jeroen kwam de eerste 3 weken bij mij thuis omdat ik nog niet in staat was om naar de praktijk te gaan.
Mijn conditie voordat ik ziek werd was best goed. Ik liep dagelijks samen met mijn honden rond de 10 kilometer op een redelijk tempo.
Toen Jeroen de eerste keer bij mij thuis kwam had hij een programma meegenomen om met mij samen te gaan doen. Bejaardengym zou ik het zeker genoemd hebben voordat ik ziek werd. Maar zelfs die bejaardengym bleek op die dag echt nog te hoog gegrepen voor mijn conditie. We begonnen met zittend een paar keer mijn knieën op te trekken en mijn armen op te tillen. De bedoeling was om iedere oefening 10 keer te doen maar zelfs dat was al te veel voor me, ik raakte buiten adem na een paar keer en moest steeds tussentijds uitrusten. Toen nog een aantal oefeningen staand aan het aanrecht. Jeroen moest snel een stoel erbij pakken, ik was kapot…. De rest van de dag heb ik slapend in bed doorgebracht…. Wat een frustratie om te beseffen hoe slecht mijn lijf meewerkte….
Na drie weken ben ik begonnen 2 keer per week in de praktijk te gaan oefenen, wat in het begin heel zwaar was. Ik wilde heel graag vooruit en het voelde alsof het bijna niet vooruit ging.
We zijn nu drie en een halve maand verder nadat ik ziek werd. Ik ben blij hoe het nu gaat, wat ik bereikt heb. Maar dit had ik niet in dezelfde tijd kunnen bereiken zonder de hulp van Jeroen van fysiotherapie Kuijs. Samen hebben we gekeken in het begin naar wat haalbaar was met oefenen en in het begin remde Jeroen me ook vaak af. Ik wilde teveel, te snel waardoor ik dan de rest van de dag alleen maar sliep en in bed lag. Gaandeweg is hij ook gaan stimuleren om nog even verder te fietsen of te lopen bijvoorbeeld. Door het trainen en dit ook bij te houden op een lijst zie je de vooruitgang en krijg je moed dat het toch wel goed gaat komen.
Ik kan nu weer zelf met mijn honden wandelen, gemiddeld ongeveer 8 kilometer per dag verdeeld over twee wandelingen. Het tempo ligt nog wel een stuk lager, maar het lukt weer! Ik moet alleen geen hele gesprekken voeren onder zo’n wandeling want dan raak ik nog buiten adem en heb ik een pauze nodig.
Ik ben nog niet helemaal terug op mijn oude niveau, maar mijn fysio traject loopt nog dus dat kan nog komen. Ook heb ik beduidend minder energie op een dag en moet ik dus keuzes maken wat ik op een dag kan doen. Maar ik ben blij dat ik er nog ben en als het zo zou blijven als het nu is dan is daar goed mee te leven.
Jeroen bedankt voor je kundige, positieve en vrolijke begeleiding.
